Anna German (ur. 14 lutego 1936 w Urgenczu, zm. 25 sierpnia 1982 w Warszawie) była polską piosenkarką, kompozytorką i aktorką, wyróżniającą się unikalnym sopranem spinto. Z wykształcenia była geologiem (magisterium Uniwersytetu Wrocławskiego).
Od 1959 roku prowadziła wybitną międzynarodową karierę muzyczną, śpiewając w siedmiu językach i zdobywając liczne nagrody na festiwalach w kraju i za granicą. Wśród jej najważniejszych przebojów znajdują się m.in. „Tańczące Eurydyki” i „Człowieczy los”.
Została uhonorowana m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. Jej dorobek upamiętniono m.in. ulicami, amfiteatrami oraz serialem biograficznym.
| Imię i nazwisko | Anna Wiktoria German-Tucholska |
| Pseudonim | Anna German |
| Zawód | piosenkarka, kompozytorka, aktorka, geolog (z wykształcenia) |
| Obywatelstwo | Polska |
| Znak zodiaku | Wodnik |
| Wzrost | 184 cm |
| Data urodzenia | 14 lutego 1936 |
| Miejsce urodzenia | Urgencz, Wilajet chorezmijski, Uzbekistan |
| Data śmierci | 25 sierpnia 1982 |
| Miejsce śmierci | Warszawa, Polska |
| Typ głosu | sopran spinto |
| Aktywność artystyczna | 1959–1982 |
| Wykształcenie | magister geologii Uniwersytetu Wrocławskiego (1962) |
| Mąż | Zbigniew Antoni Tucholski |
| Dziecko | Zbigniew Ivarr (ur. 27 listopada 1975) |
| Przynależność religijna | adwentystka (chrzest 23 maja 1982) |
| Odznaczenia | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979), Złoty Krzyż Zasługi (1974), Medal za zasługi w rozwoju współpracy kulturalnej Polska-ZSRR (1974), Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej |
Pseudonim
Anna German występowała pod własnym nazwiskiem oraz jako Anna German, co stało się jej artystycznym pseudonimem. W dorobku fonograficznym i na międzynarodowych estradach posługiwała się właśnie tym pseudonimem, podkreślając swoją oryginalność i rozpoznawalność.
Zawód
Anna German była piosenkarką, kompozytorką i aktorką, a z wykształcenia – geologiem (uzyskała tytuł magistra geologii na Uniwersytecie Wrocławskim w 1962 roku). Największą sławę przyniosła jej działalność muzyczna, w której wykorzystała swój wyjątkowy głos – sopran spinto.
Poza śpiewem była autorką tekstów i kompozytorką własnych utworów. Występowała również w filmach, zarówno w rolach epizodycznych, jak i uczestnicząc w filmach muzycznych i dokumentalnych poświęconych jej życiu oraz pracy artystycznej.
Obywatelstwo
Anna German posiadała obywatelstwo polskie. Jej kariera i życie osobiste związane były przede wszystkim z Polską, choć urodziła się poza jej granicami.
Znak zodiaku
Znak zodiaku Anny German to Wodnik. Urodziła się 14 lutego, co sytuuje ją w tym astrologicznym znaku. Wodnik jest często kojarzony z indywidualizmem i artystyczną wrażliwością.
Wzrost
Anna German wyróżniała się wzrostem wynoszącym 184 cm. Jej wysoka sylwetka budziła uwagę zarówno na scenie, jak i na zdjęciach, stając się jednym z jej rozpoznawalnych atutów.
Data i miejsce urodzenia
Anna German urodziła się 14 lutego 1936 roku w Urgenczu, znajdującym się w Wilajecie chorezmijskim na terenie dzisiejszego Uzbekistanu. Urodzenie poza granicami Polski wpłynęło na późniejsze losy i początkowe etapy życia artystki.
Kariera
Kariera Anny German rozpoczęła się w 1959 roku i trwała do 1982 roku. Zdobyła uznanie jako laureatka wielu międzynarodowych festiwali, występowała w takich krajach jak USA, Kanada, Australia, Włochy, ZSRR. Śpiewała w siedmiu językach, co zapewniło jej światową sławę.
Była pierwszą polską artystką na festiwalu San Remo w 1967 roku. Najbardziej znane utwory to m.in. „Tańczące Eurydyki”, „Człowieczy los” i „Bal u Posejdona”. Nagrała albumy w Polsce, Rosji i Włoszech, a jej twórczość doceniono wieloma nagrodami, w tym Złotą Płytą za album „Człowieczy los”.
Oprócz pracy estradowej Anna German brała udział w projektach filmowych, zarówno fabularnych, jak i dokumentalnych. Współpracowała z czołowymi muzykami i kompozytorami, a jej głos – sopran spinto – był uważany za wyjątkowy w skali europejskiej.
Data i miejsce śmierci
Anna German zmarła 25 sierpnia 1982 roku w Warszawie. Ostatnie lata życia spędziła w Polsce, gdzie kontynuowała działalność artystyczną, jednocześnie zmagając się z chorobą.
Wykształcenie
Anna German była absolwentką Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie uzyskała tytuł magistra geologii w 1962 roku. Mimo rozpoczęcia kariery muzycznej podjęła studia wyższe, łącząc pracę artystyczną z nauką.
Życie prywatne
Anna German była żoną Zbigniewa Antoniego Tucholskiego. Małżeństwo zawarli podczas ślubu cywilnego w 1972 roku, a krótko przed śmiercią – również ślub kościelny. Jej syn, Zbigniew Ivarr, urodził się w 1975 roku.
Artystka była wyznania adwentystycznego; chrzest przyjęła w Kościele Adwentystów Dnia Siódmego 23 maja 1982 roku. Wierzenia religijne były istotnym elementem jej życia wewnętrznego, szczególnie w ostatnich miesiącach życia.
Odznaczenia i nagrody
Anna German została uhonorowana m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1974) oraz Medalem za zasługi w rozwoju współpracy kulturalnej Polska-ZSRR (1974). Otrzymała także Złotą Odznakę Honorową Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.
Dwukrotnie uznana za najpopularniejszą polską piosenkarkę wśród Polonii amerykańskiej – w latach 1966 i 1969. Swoimi sukcesami potwierdzała status artystki o międzynarodowej renomie.
Upamiętnienie
Pamięć o Annie German została uhonorowana poprzez nazwanie jej imieniem ulic, rond i amfiteatrów w różnych miastach Polski. Jej imię nosi także asteroida (2519 Annagerman).
W miejscach jej zamieszkania i działalności artystycznej umieszczono liczne tablice pamiątkowe. W 2012 roku powstał serial biograficzny „Anna German”, a jej życie i twórczość pozostają źródłem inspiracji dla kolejnych pokoleń artystów i melomanów.
Dyskografia i dokonania artystyczne
Dyskografia Anny German obejmuje m.in. albumy: „Tańczące Eurydyki” (1966), „Recital piosenek” (1967), „Człowieczy los” (1970), „Wiatr mieszka w dzikich topolach” (1971), „To chyba maj” (1974) oraz „Anna German” (1978). Nagrała albumy w Polsce, ZSRR oraz we Włoszech.
Do jej najważniejszych przebojów należą: „Tańczące Eurydyki”, „Człowieczy los”, „Dziękuję, mamo”, „Być może”, „Bal u Posejdona”. Napisała też autobiografię „Wróć do Sorrento?” (1970), dokumentującą jej życie i karierę.
Anna Jantar
Anna Mucha
Anna Przybylska
Anna Seniuk
Anna Świątczak




