Jerzy Jarocki

Jerzy Jarocki (ur. 11 maja 1929 w Warszawie, zm. 10 października 2012 tamże) – polski reżyser teatralny, scenarzysta, pedagog, tłumacz i dramaturg.

Debiutował jako reżyser w 1957 roku w Teatrze Śląskim w Katowicach, był założycielem Studenckiego Teatru Gliwice oraz reżyserem światowej prapremiery „Ślubu” Witolda Gombrowicza. Przez wiele lat związany był ze Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie oraz Teatrem Narodowym w Warszawie, reżyserując zarówno w Polsce, jak i za granicą.

Wyróżniany wieloma nagrodami, był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, profesorem krakowskiej PWST oraz autorem ważnych inscenizacji dzieł m.in. Gombrowicza, Mrożka i Różewicza. Jego urna spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Pseudonim

Jerzy Jarocki nie posługiwał się pseudonimem artystycznym. Zarówno w pracy reżyserskiej, jak i jako scenarzysta, pedagog, tłumacz oraz dramaturg występował wyłącznie pod własnym imieniem i nazwiskiem.

Zawód

Jerzy Jarocki był polskim reżyserem teatralnym, a także scenarzystą, pedagogiem, tłumaczem i dramaturgiem. Jego działalność zawodowa obejmowała również wykłady na wyższych uczelniach oraz udział w pracach naukowych i krytycznoteatralnych.

Twórczość Jarockiego była ceniona za precyzyjną analizę tekstu, a także umiejętność łączenia różnych elementów scenicznych, takich jak scenografia, kostiumy i muzyka.

Obywatelstwo

Jerzy Jarocki posiadał obywatelstwo polskie. Zarówno jego działalność zawodowa, jak i życie osobiste były związane z Polską, gdzie urodził się, pracował przez większą część życia i zmarł.

Znak zodiaku

Jerzy Jarocki urodził się w znaku Byka. Znak zodiaku Byk przypada na osoby urodzone między 20 kwietnia a 20 maja, co potwierdza data jego urodzenia.

Data i miejsce urodzenia

Jerzy Jarocki przyszedł na świat 11 maja 1929 roku w Warszawie, na terenie ówczesnej Polski. Warszawa była nie tylko jego miejscem urodzenia, ale i ważnym ośrodkiem jego późniejszej działalności teatralnej.

Kariera

Jerzy Jarocki zadebiutował jako reżyser teatralny w 1957 roku w Teatrze Śląskim w Katowicach spektaklem „Bal manekinów”. W 1960 roku założył Studencki Teatr Gliwice i wyreżyserował światową prapremierę „Ślubu” Witolda Gombrowicza.

Przez wiele lat był reżyserem etatowym Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (1962–1998). Od 2003 roku związany był z Teatrem Narodowym w Warszawie, gdzie zrealizował takie przedstawienia jak „Kosmos” czy „Miłość na Krymie”.

Reżyserował również za granicą, m.in. w teatrze Schauspielhaus w Zurychu, Monachijskich Kammerspielen oraz teatrach w Czelabińsku, Belgradzie i innych miastach europejskich. Jarocki był także profesorem i wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, członkiem Polskiej Akademii Umiejętności oraz autorem licznych tekstów krytycznych.

Nagrody i odznaczenia

Jerzy Jarocki był laureatem wielu prestiżowych nagród i wyróżnień. Otrzymał m.in. Nagrodę im. Schillera (1967), Złoty Krzyż Zasługi (1968), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1971) oraz Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1974, 1987).

W 1977 roku uhonorowano go Nagrodą im. Konrada Swinarskiego za reżyserię „Króla Leara”. Jarocki zdobył także Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007), tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (2000) oraz szereg nagród honorowych podczas Opolskich Konfrontacji Teatralnych.

Data i miejsce śmierci

Jerzy Jarocki zmarł 10 października 2012 roku w Warszawie, Polsce. Był to koniec życia wybitnego twórcy, który przez wiele dekad kształtował polski teatr zawodowy.

Jego urna została złożona w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXIX pas B-1-15), w miejscu dedykowanym osobom szczególnie zasłużonym dla polskiej kultury.

Rodzina

Jerzy Jarocki był bratem Roberta Jarockiego, pisarza. Ta rodzinna relacja pokazuje ciągłość zainteresowań literackich i teatralnych w rodzinie Jarockich.

Charakterystyka twórczości

Twórczość Jarockiego wyróżniała się realizmem i skrupulatną analizą tekstu oraz umiejętnym łączeniem scenografii, kostiumów, muzyki i gry aktorskiej. Reżyser chętnie sięgał po dzieła współczesnych autorów takich jak Witold Gombrowicz, Sławomir Mrożek, czy Tadeusz Różewicz.

Upamiętnienie

W 2018 roku ukazała się biografia Jerzego Jarockiego autorstwa Elżbiety Koniecznej, zatytułowana „Jerzy Jarocki. Biografia”, dokumentująca życie i dorobek artysty.

Jerzy Kawalerowicz
Jerzy Łapiński
Jerzy Radziwiłowicz
Jerzy Skolimowski
Jerzy Stuhr